Z braku aparatu

Coś tam się robi, ale że nie mam chwilowo aparatu postanowiłam podzielić się czymś innym.

Wiedziałam, o istnieniu Gajcego, ale jakoś tak nie było okazji- Baczyński i owszem, a tu nagle obuchem w łeb. Najpierw słyszałam fragmenty w radiowej "Trójce", sięgnęłam więc po wiersze i mnie poraziło... Płyta też już przesłuchana, kto nie słyszał, nie czytał- warto to nadrobić!!!

Miłość bez jutra

Gajcy Tadeusz

 Mój sen śmiertelny ciałem spełniasz 

i słowem płochym w śnie poczętym; 

puszysta włosów twoich perła 

jak płomień krągły w pościel spływa, 

gdzie dłoń pierzasta jak z igliwia 

rozdziela cienie ciał od lęku. 


Mówimy szeptem krwi łagodnej 

słuchając w sobie: niech w nas płynie, 

niech niesie - światło jak w roślinie 

prześwietli serc planety małe 

i obudzimy się słuchając 

szelestu chmur i grania wody. 


Bo tyle tylko jest w nas ciepła, 

co dłoń zdziwiona objąć zdoła, 

i trwogi tyle, co zakrzepła 

wyryje w twarzy łza jak z ognia 

i głosu w nas, co wydać może 

w kielichu warg języka ostrze. 


Niech płynie w nas - mówimy jeszcze 

ten szmer ciemności, póki księgę 

obłoków wiatr przegina miękką. 

Bo tyle tylko wiary w pieśni, 

ile obrazu pod powieką 

ziemi odbitej ostatecznie.